Miedzynarodowe finanse przedsiebiorstw materialy PDF

Preview

Summary

Miedzynarodowe finanse przedsiebiorstw materialy...

Description

Powtórzenie Międzynarodowe Finanse Przedsiębiorstw, 11.01.2015 MOŻLIWE PYTANIA: 1. Ryzyka związane z działalnością przedsiębiorstw Ryzyko walutowe – jest specyficznym rodzajem ryzyka, które polega na tym, że w następstwie niekorzystnych zmian kursów walutowych może nastąpić zmniejszenie należności lub wzrost zobowiązań w transakcjach zagranicznych w przeliczeniu na walutę krajową. Przedsiębiorstwo nie stosujące zabezpieczeń ma otwartą pozycję walutową – jest narażone na ryzyko. Celem zarządzania ryzykiem jest natomiast domknięcie lub zamknięcie pozycji, tak by być mniej wrażliwym lub niewrażliwym na wahania kursów. Nie tyle nieograniczone, tylko trudno je badać, oszacować, nawet znając reguły makroekonomiczne, nie jesteśmy w stanie przewidywać kierunku zmian; antidotum to zawieranie transakcji zabezpieczających; istotne jest to, że tylko zabezpieczamy pozycje walutową netto, otwartą. To poziom stóp procentowych ma największy wpływ na kurs waluty. Jako firma zawsze będziemy trochę na przegranej pozycji jeśli chodzi o kursy walutowe -> spekulanci! Najistotniejszy element to rozsądek i brak polotu. Ryzyko ekonomiczne - jest ono miarą wrażliwości rynkowej wartości majątku oraz przepływów pieniężnych na przyszłe, antycypowane zmiany kursów walutowych. Niezwykle ważne przy kalkulacji cen zagranicznych, cen transferowych oraz budowaniu business planów dla nowych przedsięwzięć. Wahania kursów walutowych wpływają także na pozycję konkurencyjną przedsiębiorstwa. Ten typ ryzyka, określany mianem ryzyka ekonomicznego, w przeciwieństwie do przedstawionych powyżej ma charakter długofalowy. Przykładowo, długotrwałe umacnianie się waluty krajowej wobec walut głównych odbiorców eksportu powoduje spadek konkurencyjności producentów krajowych na rynku międzynarodowym. Zarządzanie ryzykiem ekonomicznym jest jedną z podstawowych odpowiedzialności zarządu, oraz wymaga integracji strategii finansów, marketingu, pozyskiwania materiałów i produkcji13. Nie istnieje możliwość przeniesienia go, czy też sprzedania poprzez rynek terminowy – pozostają jedynie rozwiązania operacyjne. Zarząd przedsiębiorstwa musi analizować zmiany na rynku walutowym, a następnie wyniki analiz uwzględniać przy tworzeniu strategii przedsiębiorstwa. Aby zmniejszyć ryzyko ekonomiczne, przedsiębiorstwo może podjąć decyzję o zmianie waluty dostaw zagranicznych materiałów, lub przenieść całość lub część produkcji za granicę i w ten sposób uniknąć wpływu umacniania się waluty krajowej. Zabezpieczanie przy u+yciu kontrakt,w forward Aby zabezpieczyć należność denominowaną w dolarach przedsiębiorstwo sprzedaje kontrakt forward, czyli zobowiązuje się w przyszłości dostarczyć dolary po określonej cenie (zajmuje pozycję krótką – short hedge). Dzięki temu firma zyskuje pewność, że uzyska za nią kwotę w złotych według kursu terminowego. W związku z tym jest ona w stanie zaplanować wydatki i inwestycje. Jednak w przypadku wzrostu kursu dolara, firma nie odniesie korzyści, może natomiast stracić w porównaniu do swoich konkurentów nie zabezpieczających należności zagranicznych. Ponadto przedsiębiorstwo ponosi ryzyko związane z możliwością niedotrzymania warunków umowy przez kontrahenta, który nie dokona płatności w ustalonym terminie. Firma będzie wtedy zmuszona do nabycia waluty po kursie rynkowym by dostarczyć ją w ramach wykonania kontraktu terminowego, co może wiązać się ze stratą, podczas gdy należność stanie się niezabezpieczona. W związku z tym, przewidując możliwość opó>nienia płatności przez kontrahenta, przedsiębiorstwo powinno zawrzeć kontrakt terminowy na termin odpowiednio pó>niejszy niż płatność w ramach umowy sprzedaży. Problem ten jest mniej istotny jeśli zabezpieczane jest zobowiązanie (poprzez zakup kontraktu terminowego, czyli zajęcie pozycji długiej – long hedge), a dokonanie płatności w terminie zależy od firmy, która się zabezpiecza. Dodatkowym utrudnieniem w stosowaniu tych kontraktów jest brak płynności kontrakt,w forward. Ze względu na dostosowanie do indywidualnych potrzeb przedsiębiorstwa, prawdopodobieństwo znalezienia partnera, który chciałby odkupić kontrakt, lub zawrzeć kontrakt przeciwny o tym samym terminie wykonania jest znikome. Banki natomiast w zasadzie nie pozwalają na wcześniejsze rozwiązanie umowy.

Ryzyko kontrahenta – ryzyko niewykonania zobowiązania przez kontrahenta, np. ryzyka niewypłacalności. (nie uzyskamy płatności za zapłacony towar, ew. nie otrzymamy towaru). Łatwo mierzalne, jesteśmy w stanie oszacować ryzyko kontrahenta, techniki instrumentów handlowych Ryzyko transakcyjne – Podstawowym typem ryzyka kursowego jest ryzyko transakcyjne. Dotyczy ono zarówno transakcji importowych jak i eksportowych zawieranych w walutach obcych. Ryzyko zmiany kursu powstaje już w momencie przedstawienia kontrahentowi wiążącej oferty, lub też zaakceptowania otrzymanej oferty. W tym momencie zostaje ostatecznie ustalona wartość kontraktu w walucie obcej, której równowartość w walucie krajowej będzie się zmieniać – rosnąć lub maleć – wraz ze zmianami kursu. W efekcie przedsiębiorstwo nie jest w stanie przewidzieć jaka będzie faktyczna wartość zobowiązania lub należności w chwili gdy stanie się ona wymagalna9, ani jaki będzie wynik zrealizowany na danej transakcji. Ryzyko polityczne – ryzyko gwałtownej i niespodziewanej zmiany odnośnie ustroju/regulacji, które dotyczą eksportera. Przykładowo na Białorusi nastąpiła dewaluacja waluty z ciągu jednej nocy – Polscy importerzy zostali okradzeni. Ryzyko zmiany środowisko prawnego, regulacyjnego, NIEOCZEKIWANA, trudno przewidzieć te ryzyko; bolesne, gdy jest to nagłe, np. podatek bankowy, ryzyko jeszcze gorsze niż walutowe, żadna firma nie jest w stanie się zabezpieczyć; jedyna technika – nieprowadzenie działalności gospodarczej w danym państwie, może wystąpić zawsze i wszędzie. Ryzyko rozliczeniowe – ograniczenia związane z transferami środków, np. Grecja w czerwcu – ograniczenie dostępu do środków w bankomatach. Ryzyko konwersji pojawia się przy sporządzaniu wyceny bilansowej, tj. dewizowych pozycji aktywów i pasywów podmiotów krajowych oraz przy konsolidacji sprawozdań finansowych filii zagranicznych.

2. Por,wnać opcje futures i forward

FUTURES:  Kontrakty walutowe futures, podobnie jak kontrakty forward, są instrumentem finansowym umożliwiającym stronom kontraktu sprzedaż lub zakup określonej ilości danej waluty zagranicznej na wyznaczony termin w przyszłości po kursie terminowym rozliczanym w trakcie sesji handlowej. Są one jednak nierzeczywiste, a ich rozliczenie polega na wypłaceniu różnicy powstającej między kursem waluty futures obowiązującym w kontrakcie, a bieżącym kursem rynkowym waluty (spot) notowanym w chwili likwidacji kontraktu futures. Takie transakcje mają swojego nabywcę i sprzedawcę, którzy jednak nie mają względem siebie bezpośrednich zobowiązań. Odpowiedzialność za wykonanie kontraktu spoczywa na giełdzie terminowej (futures financial exchange), a precyzyjnie – izbie rozliczeniowej giełdy (clearing house). Warunkiem zawarcia transakcji walutowej futures jest uiszczenie wstępnej marży poprzez wniesienie depozytu początkowego (initial margin). Gdy niekorzystna zmiana notowań spot powoduje „skonsumowanie” całego depozytu, clearing house wzywa do jego uzupełnienia (variation margin) lub zawarcia transakcji odwrotnej.

    

robi się w slotach nie ma dostawy inwestujemy określony regulaminem rynku ułamek kapitału to jest tak naprawdę zakład jest to spekulacja/gra -> dają większe zwroty, to zabawa dla traderów. Wyjątek: Orlen, Raynair -> oni też z tego żyją. Spekulacją są ok, jeżeli są elementem biznesu, do tego potrzebni są fachowcy.

FORWARD: 

    

  



Wiąże się ona z rozliczeniem kontraktu w określonym czasie w przyszłości po ustalonej z góry cenie (cena rozliczenia). Jest to pewnego rodzaju umowa pomiędzy dwiema stronami (umowa bilateralna), gdzie jedna ze stron zobowiązuje się do kupna określonego instrumentu bazowego, natomiast druga strona do jego sprzedaży. Kupujący zajmuje na rynku walutowym pozycje długą (long position), natomiast sprzedający pozycję krótką (short position). zarówno strata, jak i zysk może być nieograniczony. Forward jest instrumentem symetrycznym, co oznacza, że zysk dla jednej strony kontraktu stanowi jednocześnie stratę dla drugiej strony transakcje forward nie są uregulowane na rynku giełdowym Forward jest kontraktem niestandaryzowanym. Oznacza to, że może być zawarty na dowolną ilość instrumentu bazowego oraz na dowolny termin rozliczenia. Ze względu na fakt, że instrument ten nie wymaga żadnego wkładu początkowego, jest stosunkowo tani. Z kolei brak standaryzacji wpływa ma ograniczą płynności forwardu. Jeżeli jedna ze stron zdecydowałby się na odstąpienie od danej transakcji przed okresem rozliczenia, może mieć duże problemy z upłynnieniem na rynku tego instrumentu. W przypadku eksportu firmy niekoniecznie prą do forward, ponieważ otrzymują płatność w innej walucie i mogą zmienić ceny, ale to się odbija na konsumentach W imporcie tendencja do silnego zabezpieczania będzie większa Działalność spekulacyjna na rynku walutowym nie jest celem w samym sobie dla korporacji międzynarodowych. Zmiany na rynku walutowym i korzystanie, lub nie z transakcji typu forward ma znaczenie w cyklu produkcyjnym, gdy sprzedaż wyrobu gotowego dokonywana będzie w walucie obcej, a część komponentów pochodzić będzie z importu. Forward walutowy jest instrumentem stosowanym najczęściej przez przedsiębiorstwa w procesie zabezpieczania się przed ryzykiem walutowym. Główne tego powody to brak wkładu początkowego w zastosowaniu danej strategii oraz prostota działania forwardu. Duża skuteczność tej metody oraz łatwość przewidzenia przyszłych przepływów pieniężnych w zależności od kształtowania się kursu walutowego sprzyja popularyzacji tego instrument

Rynek terminowy, na kt,rym dokonywane są transakcje kupna-sprzeda+y walut z p,źniejszym terminem dostawy, po określanym w dniu zawarcia transakcji kursie  Rzeczywste transakcje typu forward,, kt,rych celem jest rzeczywista dostawa walut;  Nierzeczywiste transakcje typu futures, k,re nie wią+ą się z faktyczną dostawą dewiz, a ich wynik rozliczany jest poprzez rozliczenie r,+nic cen (kurs,w) futures-spot w dniu wygaśnięcia kontraktu lub wcześniej. Obie są w ramach terminowego segmentu - sprzeda+ waluty z p,źniejszym terminem dostawy, po określanym w dniu zawarcia kursie.

3. Por,wnać opcje amerykańską i europejską Opcje walutowe to instrumenty finansowe , które dają prawo ich posiadaczowi (ale bez zobowiązania -> to zobowiązanie warunkowe) do sprzedaży (opcja put) lub zakupu (opcja call) instrumentu finansowego po wyznaczonej cenie. Opcje amerykańskie mogą być zrealizowane w dowolnym momencie następującym po dniu ich zakupu, aż do dnia ich zapadalności. Opcje europejskie mogą być realizowane jedynie w dniu ich zapadalności. Opcja przynosząca zysk to opcja in the money Opcja przynosząca stratę to opcja out the money

Opcja neutralna (zgodna z kursem kasowym) to opcja at the money W pozycji walutowej krótkiej (generującej zobowiązanie do dostarczenia waluty) ryzyko kursowe może być zneutralizowane przez sprzedaż na rynku terminowym opcji sprzedaży (short put). W pozycji walutowej długiej (generującej zobowiązanie do zakupu waluty) ryzyko kursowe może być zneutralizowane przez sprzedaż na rynku terminowym opcji sprzedaży (short call). Opcje amerykańskie  Pozwalają na wykonanie transakcji w każdym dniu pomiędzy datą zakupu a dniem zapadalności  wywodzą się z rynków towarowych  mają bardziej charakter spekulacyjny

Opcje europejskie  wykonywane tylko w dniu zapadalności  bardziej skalibrowane na rynek walutowy  tutaj bardziej jest zabezpieczona konkretna płatność

http://www.investopedia.com/articles/optioninvestor/08/american-european-options.asp 4. Pojęcia: faktoring, forfaiting, kredyt wekslowy, ubezpieczające kredyty eksportowe Faktoring – dyskonto weksli tj. zakup wierzytelności eksportera, najczęściej krótkoterminowych, przez firmę faktoringową, która przejmuje od eksportera odpowiedzialność za ściągnięcie należności dewizowych od dłużnika. Faktoring – wykup przez podmiot świadczący usługę faktoringu (faktora) nieprzeterminowanych wierzytelności przedsiębiorstw (faktorantów) należnych im od kontrahentów (odbiorców) z tytułu dostaw i usług oraz na świadczeniu na ich rzecz dodatkowych usług (np. inkaso należności, monitoring płatności, prowadzenie rozliczeń, pomoc w ściąganiu przeterminowanych należności). Przedsiębiorstwo korzystające z faktoringu szybciej otrzymuje środki finansowe wynikające z zawartej transakcji sprzedaży, ponieważ faktor przekazuje mu w formie zaliczki wcześniej ustalony procent wierzytelności (najczęściej do około 90% wartości faktury). Faktoring pozwala zatem przedsiębiorstwu skrócić cykl rotacji należności, a więc poprawić jego bieżącą płynność. Ponadto faktoring umożliwia podmiotom gospodarczym ograniczyć ryzyko niewypłacalności kontrahenta (ryzyko to podejmuje faktor). Faktor w faktoringu pełnym przejmuje na siebie ryzyko wypłacalności wierzycieli (ok. 85-95% wierzytelności), natomiast w przypadku faktoringu niepełnego nie przejmuje ryzyka. Faktor w faktoringu niepełnym wypłaca faktorantowi (klientowi) zaliczkę, jeśli jednak wierzyciele nie zapłacą o określonym czasie, zwanym okresem regresu należnych kwot, faktorant zobowiązany jest do przelania (oddania) faktorowi wypłaconej zaliczki. Pełny    

bez względu czy wystawca weksla zapłaci czy nie to ja (firma) dostaję pieniądze aktor przejmuje na siebie całe ryzyko związane z wypłacalnością dłużnika sam dochodzi należności w razie nieuregulowania przez niego zobowiązania bez regresu

Niepełny  udzielnie pożyczki na weksel  indos (przeniesienie) weksla  regresowe -> warunkowe  W tym wypadku to odpowiedzialny za kontrahentów

klient jest wypłacalność

Forfaiting – to odmiana techniki faktoringowej o charakterze kredytowo-rozliczeniowym. Forfaiting to zakup należności terminowych powstających w rezultacie dostaw towarów i usług eksportowych bez prawa regresu w stosunku do odstępującego wierzytelności – najczęściej średnioterminowe. Forfaiting najczęściej wykorzystywany jest przy operacjach zagranicznych i jest formą bezgotówkowej zapłaty w rozliczeniach zagranicznych. Operacje takie są dosyć kosztowne w porównaniu z operacjami wekslowokredytowymi. Instytucja przeprowadzająca forfaiting liczy odsetki według wyższej niż nominalna stopy procentowej stąd nierzadko forfaitingiem zajmują się banki.

Przykład transakcji forfaitingowej może przebiegać następująco: bank importera poręcza weksel (awal) importerowi, który przekazuje go eksporterowi jako formę zapłaty. Eksporter nie chcąc czekać do dnia wykupu weksla, odstępuje taki weksel instytucji forfaitingowej, która natychmiast wypłaca środki eksporterowi. Wykup weksla następuje w terminie płatności wskazanym na wekslu za pośrednictwem banku importera, od którego wykupuje weksel sam importer. Strony operacji forfaitingowej to forfaiter (nabywca wierzytelności, instytucja forfaitingowa), forfetysta (zbywający wierzytelności, eksporter), oraz dłużnik forfaitingowy (kontrahent, który płaci wekslem, importer). Korzyści wynikające z forfaitingu:  gwarantuje natychmiastowe uzyskanie środków przez eksportera, po złożeniu weksla w instytucji forfaitingowej,  dla importera wygodny sposób zapłaty wekslem, zaakceptowany przez eksportera, poprawia płynność finansową firmy,  łatwy sposób finansowania i brak konieczności załatwiania skomplikowanych procedur, który stoi po stronie instytucji forfaitingowej,  eliminacja ryzyka (stóp procentowych, handlowego) po stronie eksportera w związku z wykupem przez forfaitera. Kredyt wekslowy – rodzaj kredytu obrotowego którego wartość skorelowana jest z kwotą naszej należności, tzn. weksel. Jak weksel nie spłacony to i tak to mnie nie zwalnia ze spłaty kredytu, bank nie przejmuje ryzyka wekslowego. Kredyt wekslowy jest dostępny tylko dla dobrych spółek, z dużą zdolnością kredytową. Najlepiej z gwarancją wekslową. Eksporterzy nie zawsze mogą skorzystać z kredytu wekslowego -> dlatego korzystają z faktoringu. Kredyt wekslowy - występuje wówczas, gdy przedsiębiorstwo sprzedaje bankowi weksle dłużnika przed terminem płatności. Bank przekazuje na rachunek firmy sumę przyjętego weksla pomniejszoną o dyskonto. Ubezpieczające kredyty eksportowe 5. Ceny transferowe i jakie ryzyko ze sobą niosą Ceny transferowe – ceny wewnętrzne ustalane w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi w ramach grupy kapitałowej (KTN) nie podlegające mechanizmom wolnorynkowym. Mają charakter długotrwały i „cel podatkowy”. Uzasadnienie stosowania cen transferowych:  Uzyskanie przewag konkurencyjnych danej filii nad innymi podmiotami (strategia wejścia lub wypierania z rynku)  Wykorzystywanie arbitrażu podatkowego (podatki pośrednie, dochodowe, dywidendy)  Realokacja środków inwestycyjnych w ramach grupy kapitałowej Jako że wiele transakcji w obrocie stanowią właśnie transakcje między podmiotami powiązanymi, to ceny transferowe stosowane w tych transakcjach, mają decydujący wpływ na ostateczny rachunek zysków i strat w poszczególnych jednostkach grupy kapitałowej. W celu ograniczenia ryzyka przerzucania dochodów pomiędzy państwami w celu zmniejszenia opodatkowania, istnieją uregulowania nakładające na przedsiębiorstwa obowiązek ustalania cen transferowych na poziomie zgodnym z cenami rynkowymi. Ryzyko związane z cenami transferowymi: kontrola przez organy skarbowe cen wewnętrznych w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi w celu zapobiegania transferu dochodów (w szczególności do krajów (obszarów) stosujących szkodliwą konkurencję podatkową tzw. rajów podatkowych); możliwość zakwestionowania przez organy skarbowe poziomu cen transferowych i nałożenia sankcji skarbowych (50% stawka podatku od zaniżonego dochodu plus odsetki, sankcje karane za ustalanie cen nierynkowych).

Do najistotniejszych sposobów zabezpieczenia pozycji podatnika w przypadku transakcji z podmiotami powiązanymi należą:  sporządzanie kompleksowej dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi wspierającej stosowaną metodologię cen transferowych;  wyznaczenie rynkowego poziomu cen w oparciu o zewnętrzne lub wewnętrzne dane porównywalne, w celu potwierdzenia, że cena ustalona przez podatnika pozostaje w wymaganym przedziale w porównaniu z cenami stosowanymi w transakcjach między niezależnymi jednostkami;  zawarcie porozumienia cenowego z Ministerstwem Finansów. 6. R,+nice miedzy rajami podatkowymi i SSE Raje podatkowe to kraje o niskich lub zerowych podatkach dla osób fizycznych lub firm. Najczęściej wykorzystywane dla lokalizacji spółki matki i w celu arbitrażu podatkowego. Specjalne obszary gospodarcze – wydzielone obszary inwestycyjne w ramach danego kraju, w stosowane są specjalne zasady podatkowe Raje podatkowe (cechy):  Nietransparentny system finansowy  Niejasne ustawodawstwo  Brak umów o unikaniu podwójnego opodatkowania  Preferencyjne traktowanie podatkowe spółek nierezydenckich  Preferencje formalne i kosztowe dla spółek nierezedydenckich  Koszty rejestracyjne  Fikcyjne zarządy  Brak odpowiedzialności osób zarządzających  Oderwanie miejsca rejestracji od miejsca prowadzenia działalności (lokalizacja dla księgowania zysków jedynie ,,na papierze”)  Ścisła tajemnica podatkowa i bankowa (brak efektywnej wymiany informacji, co wynika z tajemnicy bankowej lub innych regulacji gwarantujących anonimowość) Raje podatkowe  uchylnie się od płacenia podatków  obszar takiego państwa, na którym istniejący system prawny umożliwia zagranicznym podmiotom redukcję obciążeń podatkowych w porównaniu do kraju ich rezydencji  głównym ich celem jest danie zagranicznym przedsiębiorcom możliwości uchylenia się od obowiązku płacenia podatków w krajach gdzie są rezydentami.

SSE

unikanie opodatkowanie (legalne) -> zgodna z prawem optymalizacja podatkowa  jest wyodrębnioną zgodnie z przepisami ustawy, niezamieszkałą częścią terytorium Rzeczypospolitej Polskiej  celem istnienia stref jest przyspieszenie rozwoju gospodarczego wybranych obszarów terytorium kraju, w szczególności poprzez: rozwój określonych dziedzin działalności gospodarczej, rozwój nowych rozwiązań technicznych, etc. (Celem SSE jest przede, przez przyc...