Sprawozdanie O1 - Dyfrakcja światła na szczelinach w aspekcie falowym i zasady nieoznaczoności PDF

Preview

Summary

Download Sprawozdanie O1 - Dyfrakcja światła na szczelinach w aspekcie falowym i zasady nieoznaczoności PDF

Description

Sprawozdanie O1 - Dyfrakcja światła na szczelinach w aspekcie falowym i zasady nieoznaczoności Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest badanie natężenia światła w obrazie dyfrakcyjnym Fraunhofera dla szczeliny pojedynczej, podwójnej i układu szczelin. Wyznaczanie szerokości szczelin. Rezultaty dyskutowane i interpretacji optyki falowej i mechaniki kwantowej.

Wstęp teoretyczny: Kiedy wiązka światła monochromatycznego i koherentnego o długości „λ” przechodzi przez wąską i wysoką szczelinę o szerokości „d” ulega ugięciu dając obraz dyfrakcyjny tej szczeliny w postaci serii prążków obserwowanych na odległym ekranie. Prążki te o różnej intensywności są ułożone symetrycznie względem prążka centralnego zwanego maksimum głównym. Intensywność prążków ,kształt, i ich szerokość zależy od szerokości szczeliny , kształtu szczeliny oraz od geometrii układu.

Kąt „Θ” obliczamy ze wzoru: d * sin Θ = n * λ d – szerokość szczeliny Θ – kąt pod jakim widać minimum n – rząd maksimum λ – długość fali = 6,328 nm L = 97 cm d = 0,2 mm Θ = 1,83 * 10-3 rad

L = 110 cm d = 0,2 mm Θ = 1,83 * 10-3 rad

L = 110 cm d = 0,1 mm Θ = 3,63 * 10-3 rad

L = 97 cm d = 0,1 mm Θ = 3,63 * 10-3 rad

Wnioski:

Kąt, po jakim widać minimum zależy od szerokości szczeliny dyfrakcyjnej, rzędu maksimum oraz do długości fali. W oświadczeniu długość fali została podana. Im szczelina jest węższa tym światło padające na ekranie jest mnie widoczne. Widoczność jest także uwarunkowana od kąta, pod jakim wiązka światła pada na ekran. Natężenie światła jest największe w najbardziej skupionym obszarze, czyli w centrum padającej wiązki....