Pedagogika humanistyczna - współczesne koncepcje pedagogiczne PDF

Preview

Summary

Opis zagadnienia - pedagogika humanistyczna na podstawie książki B. Śliwerski, Współczesne teorie i nurty wychowania, pedagogika wychowania integralnego....

Description

Pedagogika humanistyczna; P Łopata Punktem wyjścia do dyskursu nad edukacją humanistyczną jest najczęściej stan aktualnego jej zagrożenia czy upadku. Sednem sprawy jest scalenie codziennego współżycia pokoleń z kształceniem dzieci i młodzieży, mającym umożliwić jednostkom odnalezienie własnej tożsamości w jej samodzielnym obcowaniu ze światem. Jest to bardzo trudne i wynika to ze zmian gospodarczych, ekonomicznych, rozwoju techniki, społeczeństwa oraz zmian modelu rodziny (wiąże się to również z problemami materialnymi, patologią, rodziny niepełne) 1.Podstawowe przesłani epistemologiczne pedagogiki humanistycznej: • Konstruktywizm u orientacja procesualna

• Doświadczenie i zrozumienie • Tendencja formalna i integracyjna • Poznanie wycinkowe i kontekstualne 2.Do głównych kierunków pedagogiki i terapii humanistycznej Dauber zalicza: • Psychodramę/pedagogikę psychodramatyczną

• Terapię/pedagogikę Gestalt • Interakcje skoncentrowane na temacie • Niedyrektywną terapię rozmowy/pedagogikę niedyrektywną • Terapię integralną/integralną koncepcję nauczania i uczenia się 3. Koncepcja pedagogii humanistycznej wg Volkera Buddrusa P. Humanistyczna jest syntetycznym określeniem prądy pedagogicznego, który mógłby nazywać się także integralną agogiką, pedagogiką holistyczną czy pedagogiką dialogiczną. Ich wspólną cechą jest nawiązanie do psychologii humanistycznej oraz określonych przez nią postaw etycznych oraz świadome przyjęcie wartości humanistycznych w życiu jednostki (twórczość, miłość, samoaktualizacja, empatia. W świetle tej pedagogiki człowiek jest istotą z natury dobrą, dąży do rozwoju harmonii wewnętrznej ze sobą i światem, ale także podatną na destrukcję. Wychowawca – jego zadaniem jest zajmowanie się właściwościami umysłowymi, emocjonalnymi, psychicznym i fizycznymi wychowanka, zaś wychowanek bierze aktywny udział w rozwoju własnych możliwości jako ten, który znajduje się w toku osobistego procesu wzrostu. 4.Rola wychowawcy: • Stworzenie wychowankowi możliwości do rozwoju

• Animowanie konkretnych sytuacji do procesu uczenia się • Umożliwienie im refleksyjnego ich opracowania • Kreowanie okazji do ustrukturyzowania procesu introjekcji wartości oraz uczestniczenia w sytuacjach problemowy Wychowawca ma dobrać najbardziej efektywne metody wspierania potencjalnego rozwoju wychowanka. Sam również bierze udział w tym procesie, wykorzystując nabyte doświadczenie, wartości i ujawniając we wzajemnych interakcjach swą autentyczność. 5.Działalność pedagogiczna: W centrum pedagogiki i terapii humanistycznej stawiany jest człowiek (podmiot) który funkcjonuje ze swoim środowiskiem, otoczeniem, swoimi przeżyciami, poglądami, uczuciami

i wrażeniami. Istota nie może być blokowana w swoim rozwoju przez narzucanie. Istotną zasadą jest zasada holizmu (całości) i kongruencji (zgodności, odpowiedniości). Akcentuje ona integralność organizmu i środowiska życia podmiotu, jego doświadczeń i przeżyć, refleksji i działań, fantazji i uczuć, myśli i wrażeń. Ważne jest również, że jednostka posiada zdolność uświadamiania sobie czy podejmowane działania i reakcje są adekwatne do danej sytuacji czy też tylko powtarzają stare role. 6.Działalność pedagogiczna a terapeutyczna - różnice: W pracy pedagogicznej ważna jest nie tylko sama relacja między uczniem a wychowawcą, ale również treści, zadania – tzw. przedmiot uczenia się. W pracy terapeutycznej dąży się do harmonijnego zrozumienia własnych przeżyć, problemów, odczuć. 7. Istota wychowania wg. H. Daubera W dzisiejszych czasach problemem jest, że coraz mniej pozwalamy ludziom poznawać swoje środowisko życia, poddawać je własnej kontroli czy kształtować na własną rękę Człowiek jednak pragnie poszerzać swoje doświadczenia i świadomość. Główną istotą wychowania powinno stać się zatem: „z jednej strony polityczne zadanie zagwarantowania jednostkom ludzkim społecznych, konwiwialnych warunków do życia, z drugiej zaś strony jest to zadanie terapeutyczne, sprowadzające się do wspierania osób w ich wewnętrznym rozwoju, nabywaniu samoświadomości, jak również wzmacnianie ich w samodzielności i uniezależnieniu się do społecznej troski czy opieki. 8. Kluczowe problemy współczesności wg. Wolfganga Klafki, którymi powinna zająć się p. humanistyczna dotyczą:

9. Buddrus twierdził, że wychowawcy powinni sięgnąć do pokładów własnego dzieciństwa. Dzięki temu, można odkryć różnego rodzaju tabu, wyparte lub stłamszone zachowania, niespełnione marzenia i tęsknoty, zablokowane uczucia czy nieujawnione postawy.

Dauber uważa, że kiedy dorośli wychowawcy odkrywają stłumioną twórczość i spontaniczność, będą postępować łagodniej wobec swoich, dając im czas na rzeczywisty, wewnętrzny rozwój Istotą edukacji nauczycielskiej czy pedagogicznej powinno być osiągnięcie przez dorosłego wewnętrznego rezonansu z „własnym” dzieckiem, który umożliwiałby jemu postawę wspierającą rozwój oraz samorealizację wychowanka. W pracy pedagogicznej chodzi o kształcenie jego procesu stawania się człowiekiem, czyli wyćwiczenie dialogu z innymi ludźmi, ze światem i z samym sobą. Pedagogika miejsca Małgorzata Winnicka ulina Michura P W I FALA FEMINIZMU - XIX/ początek XX wieku, (edukacja, prawo wyborcze)

• wyborczych kobiet

• Tworzy się ruch sufrażystek („suffragium” - głos wyborczy), którego celem jest uzyskanie praw wyborczych

• Chęć zniesienia wszystkich form dyskryminacji ze względu na płeć • •

ni

giną na wojnie W latach 20 i 30 XX w, większość krajów europejskich przyznaje kobietom pełne prawa wyborcze

I kobiety, aborcja, kobieca seksualność) *II fala napędzana przez seks, narkotyki i rock&roll III FALA FEMINIZMU - postfeminizm lata 80 XX wieku * Dekonstrukcja patriarchatu * Uwzględnienie grup mniejszościowych (etnicznych, seksualnych) • Feminizm staje się ruchem heterogenicznym Gender - płeć biologiczna/ płeć kulturowa Pedagogika kultury popularnej, Kornelia Czechlowska Istota pedagogiki kultury popularnej: W lu popularna jest jednym z wymiarów kultury i również podlega zmianom. Świat kultury popularnej jest częścią bycia człowieka, elementem struktury bycia-w-świecie, „momentem egzystencji”. To przestrzeń możliwości, ale i barier, prawdziwego przeżywania, ale i konsumpcji, namysłu nad spotkanymi bytami (m.in. filmowymi i muzycznymi narracjami), ale i rozrywki. Świat ten konstytuują rozmaite jakości: muzyka, film, taniec, fotografia, seriale, filmy paradokumentalne, talent show, internet, reklamy...