Sztuka japońska PDF

Preview

Summary

Sztuka japońska  Podział dzieł sztuki w Japonii Malarstwo JŌMON (10 p.n. – III w. p.n.) YAYOI (III p.n. – III w n.) KOFUN (III w. – VI/VII w.) ASUKA (538 [552] - 645) HAKUHŌ (645-710) NARA (710-794), Tenpyō HEIAN (794-1185) KAMAKURA (1185 [1192] - 1333) MUROMACHI (1333-1573 [1568]), Ashikaga MO...

Description

Sztuka japońska Podział dzieł sztuki w Japonii Malarstwo JŌMON (10.000 p.n.e. – III w. p.n.e.) YAYOI (III p.n.e. – III w n.e.) KOFUN (III w. – VI/VII w.) ASUKA (538 [552] - 645) HAKUHŌ (645-710) NARA (710-794), Tenpyō HEIAN (794-1185) KAMAKURA (1185 [1192] - 1333) MUROMACHI (1333-1573 [1568]), Ashikaga MOMOYAMA (1568 [1573] - 1603 [1615]) EDO (1615-1867) ➤ Zasady zaliczenia kursu ➢ Zajęcia obowiązkowe, max. 2 nieobecności (na pojedynczych zajęciach). ➢ Do egzaminu można podejść przy > 50% obecności. ➢ + pół oceny za 100% obecności (możliwe jedno zwolnienie lekarskie). ➢ Nieusprawiedliwione nieobecność (powyżej 2) należy odrobić (prezentacja). ➢ Ocena końcowa ● Ocena z egzaminu. I część (1 h) – pytania szczegółowe (np. scharakteryzuj epokę, porównanie do innej epoki; pytania o architekturę epoki). II część (½ h) – przez 3 minuty wyświetlone zdjęcie dzieła sztuki, potem konkretne pytania. ● 4 niezapowiedziane kolokwia (5 minut, 2-3 krótkie pytania, przygotowanie do zajęć z konkretnej epoki – kontekst historyczny; na podstawie: Zofia Alberowa „O sztuce Japonii”). W przypadku nieobecności trzeba odrobić. ● Obecności. ● Opis wybranego obiektu, dzieła sztuki (np. rzeźba, czarka do herbaty, świątynia buddyjska…). Wybór obiektu – do 12 kwietnia. Oddanie opisu – tydzień przed egzaminem. Na egzaminie jedno pytanie o wybrany obiekt. ➤ Podział dzieł sztuki w Japonii ➢ Skarby narodowe (kokuhō ). Żyjące skarby narodowe – szczególnie zasłużone osoby. ➢ Ważne dziedzictwo kulturowe Japonii (jūyō bunkazai ). ➢ Ważne dzieło sztuki (jūyō bijutsuhin ). ➤ Malarstwo ➢ Butsuga (仏画) – malarstwo buddyjskie. ➢ Kara-e (唐絵), k anga (漢画), nanga /bunjinga (南画, 文人画 – malarstwo literatów) – styl chiński. ➢ Yamato-e (大和絵) – styl japoński.

➢ Ukiyo-e(浮世絵) – malarstwo: nikuhitsu (肉筆), drzeworyty: hanga (版画). ➢ Szkoły malarskie (～派), np. szkoła Kanō (Kanō-ha, 狩野派). ➢ Malarstwo nanban (南蛮) – wpływy zachodnie. Ranga (蘭画) – wpływy holenderskie. ➢ Od okresu Meiji: yōga (洋画, styl zachodni, głównie malarstwo olejne), nihonga (日本画, styl japoński).

JŌMON (10.000 p.n.e. – III w. p.n.e.) ➤ 縄文時代. ➤ Nazwa od wzorów sznurowych na ceramice. ➤ Ceramika (naczynia użytkowe, naczynia rytualne, rzeźby dogū ). Ceramika – wszystkie wyroby z gliny, poddane wypalaniu (w skład ceramiki wchodzi też porcelana). ➤ Zaczęto się osiedlać, budować domy (elementem nośnym słupy, a nie ściany). ➤ Ceramika okresu Jōmon ➢ Ceramika wypalana w niskiej temperaturze: 850°C (wysoka: 1400°C). ➢ Brak koła garncarskiego. ➢ Ceramika nieszkliwiona, przepuszczająca wodę. ➢ Górna część naczynia: podział na cztery sektory (cztery podwyższone punkty, między nimi łuki). ➢ Forma kielicha (rozszerzająca się ku górze). ➢ Naczynia do gotowania potraw – wbijane w palenisko. ➢ Naczynia rytualne – płaskie dno (nie służące do wbijania w palenisko), bardziej ozdobne, sznury z gliny naklejane na naczynie. ➢ Najbardziej ozdobne naczynia – środkowy okres Jōmon. ➢ Rozmiary: od 20 cm do 80-90 cm. Bardzo lekkie. ➢ Naczynia płomienne – górna część przypomina płomienie. ➢ Przykład opisu dzieła sztuki ● Nazwa: naczynie płomienne (kaen-doki ). ● Proweniencja: własność miasta Tōkamachi; skarb narodowy. ● Pochodzenie: Japonia, pref. Niigata, miasto Tōkamachi, miejsce wykopalisk: Sasayama. ● Czas: środkowy okres Jōmon, 3000-2000 lat p.n.e. ● Wymiary: 34,5 cm. ● Materiał: glina, ceramika z grupy doki. ● Technika: bez użycia koła garncarskiego, ruloniki gliny zlepiane w formie spirali dla uzyskania cienkich ścianek (1 cm, konieczność dbania o równą grubość ścianki, aby nie zapadła się przy wypalaniu), powstały czerep częściowo suszony, potem dalsza obróbka służąca dekoracji, następnie suszenie całkowite przez kilka dni, potem wypalanie w 800-850°C. ● Dekoracja, ornament: wzory powstałe przez przyklejanie i modelowanie ruloników gliny na powierzchni czerepu. ● Funkcja: nie do końca wyjaśniona, najprawdopodobniej przedmiot rytualny (zbyt ozdobny jak na przedmiot codziennego użytku).

➢ ➢ ➢ ➢ ➢

● Kontekst historyczny: ceramika Jōmon najprawdopodobniej najstarszą ceramiką na świecie; przedmioty codziennego użytku i rytualne; rozkwit ceramiki – środkowy Jōmon (Jōmon – 6 podokresów). ● Ważne wystawy (nie w przypadku architektury). ● Literatura (1-2 książka na temat danego obiektu). ● Zbiory: Muzeum Narodowe w Tokio. ● * Strona internetowa (nie blog). Występowały również naczynia do przechowywania wody przez krótki okres czasu. Początki wykorzystania laki do pokrywania powierzchni. Do ozdabiania ceramiki wykorzystywane sznury, patyki (bambusowe), muszle. Kolor wypalonej ceramiki: miejsca czarne (gdzie podczas wypalania nie dochodził tlen) oraz jaśniejsze (gdzie dochodził tlen). Figurki rytualne dogū – zwykle postać kobieca; mające przynosić szczęście; rytuał zamykania nieszczęść w figurce, rozbijania i zakopywania pod klepiskiem. Charakterystyczne oczy („gogle”). Forma abstrakcyjna. Ozdoby – tatuaże.

YAYOI (III p.n.e. – III w n.e.) ➤ ➤ ➤ ➤

弥生時代. Ceramika, brąz (naczynia użytkowe, zwierciadła kagami , dzwony dōtaku ). Nazwa od miejsca wykopalisk, gdzie znaleziono ceramikę z tego okresu. Osiadły tryb życia. Początkowo domy pojedyncze, potem zaczęto tworzyć skupiska domów, osiedla – powstawanie społeczności. Najbardziej znane wykopaliska (ślady osad) – w pobliżu miasta Shizuoka. ➤ Uprawa ryżu ➢ Kontakty z kontynentem, wiele nowinek z kontynentu – uprawa ryżu. ➢ Uprawa ryżu wymagała pracy w grupie – powstawanie społeczności. ➢ Spichlerze opierające się na palach (żeby uniknąć szkodników, wilgoci). Skrzyżowane belki, obciążony dach. ➢ Rodzaj pożywienia zależny od stopnia w hierarchii (dwór, urzędnicy, rolnicy). Wyższe klasy – biały ryż, rolnicy – nieoczyszczony ryż. ➤ Ceramika ➢ Mniej zdobień. Ornament geometryczny w formie równoległych linii, zygzaków. Ceramika polerowana lub malowana (czerwony pigment – charakterystyczny dla okresu Yayoi). ➢ Nawiązanie do ceramiki Jōmon – forma kielicha. ➢ Przede wszystkim ceramika użytkowa. ➢ Znacznie lepsza technika, możliwość stworzenia dużych naczyń, pochówek w dużych dzbanach. Bardziej zdobione – wyższa klasa. ➤ Brąz ➢ Brąz – stop miedzi (~90%) i cyny (~10%). Im więcej cyny, tym wolniej zachodzi proces powstawania patyny. Na tej podstawie możliwe rozróżnienie japońskich, chińskich i koreańskich przedmiotów z brązu. ➢ Odlewanie (na wypaloną formę z gliny nakładano wosk, potem nakładano drugą warstwę gliny, ponowne wypalano, w przestrzeń między formami mocowanymi

kołeczkami wlewano brąz). Kołeczki mocujące dwie części formy pozwalają na datowanie obiektu (w przeciwieństwie do patyny, którą łatwo można stworzyć). ➢ Zwierciadła kagami z polerowanego brązu, tył zdobiony reliefem (ukazanie życia codziennego, np. wojowników); trzymane za sznur przewlekany przez guz na tylnej części. Zwierciadło z motywami smoka – wykonana w Japonii kopia chińskiej formy. ➢ Dzwony dōtaku z brązu (kształt dzwonu, ale nie były to dzwony), przedmioty rytualne. Pierwsze kopiami form koreańskich, ale niezbyt udane (bardzo grube ścianki), z czasem coraz lepsza technika. Różna wielkość (przeciętnie 40-50 cm). Zdobienia – sceny z życia codziennego (polowanie, łowienie ryb), wzory geometryczne, wzór fal. Niewielkie otwory nieznanego przeznaczenia. ➢ Do grobowca wkładano przedmioty, które pozwalają rozpoznać status zmarłego. Przedmioty z brązu – w grobowcach osób o bardzo wysokiej randze. Wiele grobów wciąż nieodkrytych – Urząd do Spraw Dworu Cesarskiego kontroluje prowadzenie badań archeologicznych (prawdopodobieństwo odnalezienia koreańskich korzeni japońskiej klasy wyższej). Archeologia w Japonii nie jest neutralna. ➤ Wyroby z żelaza – broń.

KOFUN (III w. – VI/VII w.) ➤ 古墳時代. ➤ Ceramika (naczynia użytkowe, haniwa ), brąz, grobowce. Nazwa okresu oznacza grobowiec. ➤ Grobowce (kofun ) ➢ Najsłynniejszy – grobowiec cesarza Nintoku (przedmieścia Ōsaki). Do dziś nie został otwarty. ➢ Kształt dziurki od klucza. ➢ Grobowiec otoczony zielenią, fosą. W głównej części sarkofag. ➢ Takamatsu Zuka Kofun – zbadany grobowiec ● Niewielki grobowiec. W miejscu, gdzie znajdowało się państwo Yamato. ● W 2008 prowadzono tam badania. To, co znajdowało się wewnątrz, przeniesiono do muzeum. Do oglądania kopia grobowca w skali 1:1. ● Jedno z najsłynniejszych malowideł – damy dworu (nie japońskiego). ● Symbolika kosmosu. Grobowiec ten badał m.in. Steven Renshaw (badacz historii astronomii). ➢ Grobowce budowano nadal w okresie Asuka (okres Kofun nakłada się na okres Asuka). ➤ Haniwa ➢ Wokół grobowca kręgi gliniane (figurki haniwa ) dla wzmocnienia konstrukcji. Z biegiem czasu zaczęto nadawać im różne kształty. Źródło informacji o życiu codziennym, zwierzętach, budynkach. Brak potwierdzenia tradycji zakopywania ludzi (których miałyby zastąpić haniwa). ➢ Indywidualny charakter przedstawień postaci (mimo prostych środków). ➤ Nowy rodzaj ceramiki – sueki ➢ Pierwsza szkliwiona ceramika w Japonii (szkliwiona naturalnym szkliwem). ➢ Nalot popiołu topiący się i osadzający na powierzchni.

➤ Ise-jingū (伊勢神宮) ➢ Pref. Mie (na pd. od miasta Nagoya). W otoczeniu przyrody, nad rzeką Isuzu.  ➢ Świątynia związana z boginią Amaterasu i dworem cesarskim. Jingū – najważniejsza, centralna świątynia. ➢ Powstanie kompleksu – między okresem prehistorycznym a buddyjskim, ok. V w. ➢ Mijanie bram torii (鳥居) – oczyszczenie, wejście w sferę sacrum. ➢ Wewnętrzny chram: Naikū (内宮), poświęcony Amaterasu Ōmikami (天照大御神). Zwierciadło bogini Amaterasu. Najważniejszy budynek za czterema ogrodzeniami. Może tam wejść tylko para cesarska. Przez kolejne ogrodzenia mogą przejść osoby o określonej randze. ➢ Zewnętrzny chram: Gekū (外宮). ➢ Architektura ● Najbardziej znany przykład architektury shintoistycznej. Początki architektury japońskiej (nie w stylu chińskim). ● Zbudowany z drzewa hinoki (najcenniejszego drzewa japońskiego). ● Budynek na palach. ● Prosty, dwuspadowy, słomiany dach. ● Belki krzyżowe: chigi (千木). Belki poprzeczne: katsuogi (鰹木). W Naikū i Gekū końcówki belek złocone. ● Wejście od dłuższego boku: hira-iri (平入). W Izumo-Taisha wejście od krótszego boku: tsuma-iri (妻入). ● Miya-daiku(宮大工) – budowa chramów. ● Styl shinmeizukuri (神明造). Chram Izuma-Taisha: styl taishazukuri / Ōyashirozukuri ). ➢ Sengū (遷宮) – przenosiny chramu ● Co 20 lat odbudowa i przenosiny na sąsiednie miejsce. ● Najważniejszy punkt (po przenosinach miejsce to chronione daszkiem): kolumna mająca symbolicznie łączyć świat ziemski z bóstwami: Shin no mihashira (心御柱) / Ama no mihashira (天御柱). ● Muzeum poświęcone przenosinom świątyni na nowe miejsce. ➢ Shintai (神体) – ciało bóstwa. ➢ Sanshu no jingi (三種の神器) – trzy regalia: miecz k usanagi (草薙), klejnoty magatama (勾玉), zwierciadło kagami (鏡). W świątyni znajduje się tylko zwierciadło. ➢ Shimenawa (注連縄) – sznur ze słomy z ozdobami z papieru. Gałązki sasaki – symbol czystości. ➢ Najważniejsze miejsce dla wyznawców shintō: zakryte firanką poruszającą się na wietrze. ➢ Znaczenie ● Okres Edo – Ise-mairi (伊勢参り, pielgrzymki do Ise). ● Okres Meiji – Kokka shintō (国家神道, shintō państwowe). ● Chūta Itō – „Nihon jinja kenchiku no hattatsu”, 1901. Japońskość. ● Miejsce sakralne, miejsce pielgrzymek. ➢ Obecnie na teren świątyni mogą wejść osoby płacące bardzo wysokie datki.

ASUKA (538 [552] - 645)

➤ 飛鳥時代. ➤ Przejęcie buddyzmu: poselstwo z Korei (pierwszy kontakt oficjalny). Wprowadzenie do Japonii buddyzmu jako religii państwowej. ➤ 5 głównych prowincji (najważniejsza: Yamato [-no kuni , 大和国]). ➤ Shōtoku Taishi (聖徳太子) – książę regent, poparcie dla buddyzmu. ➤ Najważniejsze elementy kompleksów świątynnych buddyjskich ➢ Oś pn-pd. Najważniejsze miejsce: pd. ➢ Symetryczne rozłożenie budynków. ➢ Dwa najważniejsze elementy: pagoda (塔) i złota hala (金堂). ➢ Brama główna (中門), brama południowa (南大門). ➢ Kilka ogrodzeń, rodzaj krużganka. ➤ Shitennōji (四天王寺), 592 r. ➢ Przeniesiona z Asuki do Ōsaki, prawie wszystkie budynki są nowe. ➢ Pierwsza świątynia. ➢ Bez użycia gwoździ. ➤ Hōryūji (法隆寺), 587-607 / 670-708 ➢ Duży płaski teren. Półotwarte ogrodzenie. Oś pn-pd. ➢ Miejsce oczyszczenia – umycie dłoni i opłukanie ust. ➢ W bramie (Niōmon , 仁王門) dwie postacie: Niō (仁王). ➢ Złota Hala (Kondō , 金堂) ● Wpływ chiński: dach pokryty dachówką i wywinięty do góry, kamienny fundament, bielone ściany, drewno malowane na kolor czerwony, elementy ozdobne – smok. Czas wzmożonych kontaktów z Chinami. ● Wejścia z czterech stron. Plan zbliżony do kwadratu. ● Wsporniki, na których oparty jest dach, pokryte czerwoną farbą (kolor czerwony – szczęście). ● Wewnątrz Złotej Hali – rzeźby. ➢ Pagoda (Gojūnotō, 五重塔) ● Pagoda – relikwiarz. Wzorowana na stupie. ● Najczęściej 5 pięter (symbolika kosmogoniczna). ● Cała konstrukcja oparta na słupie, wspartym na kamieniu. W czasie trzęsienia ziemi budowla stabilna. ● Kamienny cokół, wygięte dachy, pokryte dachówką, budowla drewniana, powstała bez użycia gwoździ, bielone ściany. ➢ Założeniem każdego kompleksu świątynnego (podobnie jak ogrodów) kierowanie wzroku oglądającego ku kolejnym płaszczyznom. ➢ Pawilon Snów (z póżniejszego okresu) – plan ośmioboku, wejścia z czterech stron, wygięte dachy. ➢ Dzwonnica. ➤ Tamamushi (no) zushi (玉虫の厨子), poł. VII w., Hōryūji ➢ Relikwiarz. Okucia metalowe zdobione skrzydełkami chrząszczy. ➢ Najstarszy przykład malarstwa buddyjskiego. ➢ Jātaka (ジャータカ, sceny z życia Buddy). Budda Shaka (釈迦)/Shakyamuni. Głodne tygrysy, opowieść o narodzinach Buddy. Malarstwo sekwencyjne – na jednym fragmencie ukazane trzy sceny: książę zdejmuje szaty, rzuca się w przepaść, jest pożarty przez tygrysy. Malarstwo wykonane laką. ➢ Bodhisattwowie – towarzysze Buddy.

➤ Bosatsu (bodhisattwa) – Kannon Bosatsu (観音菩薩, kwiat lotosu lub woda), Monju Bosatsu (文殊菩薩, lew) oraz Fugen Bosatsu (普賢菩薩, słoń). ➤ Butsuzō (仏像) – rzeźba buddyjska ➢ Pierwsza buddyjska rzeźba – Asuka Daibutsu, Asuka-dera ● Proporcje – duża głowa, dłonie. ● Podczas pożaru część posągu się stopiła. Z jednej strony twarz wygląda, jakby się uśmiechała, z drugiej strony wygląda poważnie. ● Wygląd Buddy – włosy skręcone w loki, wydłużone uszy, usznisza (wypukłość na głowie), urna (jap. byakugō ), wałeczki tłuszczu na szyi, spokojny wyraz twarzy, gest opiekuńczy. ➢ Trójca buddyjska, Hōryūji ● Trójca buddyjska (Trójca Shaka) znajduje się w Złotej Hali. ● Autor: Tori Busshi. Tori – imię rzeźbiarza. Busshi – osoby wykonujące rzeźby buddyjskie. Twórca rzeźb sakralnych na wysokiej pozycji w społeczeństwie. Sygnatura na rzeźbie. ● Rzeźby kiedyś złocone. ● W centrum Budda, po dwóch stronach bodhisattwowie (bosatsu ). Budda – szaty mnicha. Bosatsu – szaty książęce. Mudry (układy rąk). Rodzaj aureoli. Budda siedzi na cokole w kształcie kwiatu lotosu (symbol czystości). ● Cechy rzeźby w okresie Asuka: bardzo wydłużony kształt, zwłaszcza głowy. Rzeźby bardzo płaskie. Nierealistyczne proporcje (duża głowa, dłonie). ● Kopia chińskich rzeźb. ➢ Guze Kannon (救世観音), Pawilon Snów w Hōryūji ● Nie pokazywana do czasów Meiji (do pokazania rzeźby przekonał mnichów Ernest Fenollosa, amerykański historyk sztuki, filozof). Owinięta grubą warstwą materiału. Zachowała się w bardzo dobrym stanie. ● Z drewna kamforowego. ● Wydłużona postać, zwłaszcza głowa, byakugō, korona, ozdoby, bogate szaty, zarost. W dłoniach buddyjski klejnot. Na kwiecie lotosu. ● Kannon może przybierać postać żeńską lub męską. ➢ Kudara Kannon ● Wpływy koreańskie (Kudara oznacza Koreę). ● Płaska rzeźba. Wydłużona, zwłaszcza głowa. ● Naczynie z wodą. ● Na kwiecie lotosu.

HAKUHŌ (645-710) ➤ 白鳳時代. ➤ Inna nazwa: Nara zenki . ➤ Yakushiji, Nara (薬師寺) ➢ Dwie pagody – jedna z nich została zrekonstruowana, pomalowana na oryginalny czerwony kolor. ➤ Malarstwo ➢ Portret Księcia Shōtoku, kolekcja Dworu Cesarskiego. Shōtoku w towarzystwie rodzeństwa (nawiązanie do przedstawień Buddy i bodhisattwów). ➢ Malarstwo w Hōryūji

● Całkowicie spłonęły. ● Wpływy indyjskie, chińskie. Dość gruba, jednostajna linia, twarz bardziej realistyczna (malarstwo japońskie bardziej schematyczne). Linia, przedstawienie szat, kolor – wpływy indyjskie. ● Budda przedstawiany w prostej szacie, bez ozdób (w przeciwieństwie do bodhisattwy). Wyraz twarzy Buddy statyczny, spokojny. ● Raj Buddy Amidy, Raj Buddy Shakyamuni, Budda Yakushi, Budda Przyszłego Czasu (Miroku Bosatsu, Maitreya). ➤ Rzeźba buddyjska ➢ Okres rozkwitu rzeźby buddyjskiej. ➢ Miroku Bosatsu, Kōryūji, Kyōto ● Miroku (Maitreya) – Budda Przyszłego Czasu. ● Bardziej naturalne proporcje. ● Pozycja siedząca, z nogą na kolanie (charakterystyczna dla postaci z rzeźb koreańskich). ● Rezygnacja z niepotrzebnych elementów dekoracyjnych. ➢ Miroku Bosatsu, Chūguji, Nara ● Pozycja z nogą na kolanie. ➢ Kōfukuji, Nara ● Głowa, fragment z rzeźby Daibutsu. ● Rezygnacja z wydłużonych proporcji, okrągła twarz. ● Spokojny, uduchowiony wyraz twarzy.

NARA (710-794), Tenpyō ➤ 奈良時代, 天平. ➤ Tōdaiji (東大寺), Nara (Tenpyō) ➢ Większa niż Hōryūji. ➢ Główna świątynia buddyjska w tamtym czasie. Symbol władzy, symbol religijny. Z grupy świątyń państwowych, kokubunji (国分寺). ➢ Główny budynek: Hala Wielkiego Buddy (Daibutsu, 大仏). Twarz Buddy można zobaczyć przez otwierane raz w roku okienko. ➢ Po przebudowie wyższa (dodane wsporniki) i węższa. ➢ Dwie pagody (niezachowane). ➢ Centralną część otacza mur, pagody znajdowały się poza murem (w okresie Tempyō mniejsza rola pagody). ➢ W bramie dwóch strażników, Ni’ō (skarby narodowe). ➢ Podłoga kamienna, nie drewniana (wpływ chiński). ➤ Shōsōin (正倉院) ➢ Skarbiec. ➢ Przypomina Ise Jingū – na palach, równoległe ułożenie belek, drewno niemalowane. ➢ Element chiński: dach – dachówka, wygięty kształt. ➢ Belki trójkątne układane na przemian. Latem, w porze wilgotnej, drewno nasiąka wilgocią – belki przylegają do siebie, nie przepuszczając wilgotnego powietrza do środka. Zimą, w porze suchej, drewno wysycha – tworzą się szpary

umożliwiające wentylację. Umożliwiło to przechowywanie przedmiotów w skarbcu. ➢ Drewno paulowni. ➢ Pierwsza (świadomie) szkliwiona ceramika Nara sansai (奈良三彩, trójkolorowa). ➢ Instrumenty – np. biwa pokryta laką. ➤ Malarstwo ➢ Kichijōten (吉祥天), Yakushiji (Nara), 2. poł. VIII w. Bogini szczęścia. Ówczesne ideały piękna. Na związki buddyjskie wskazuje aureola i perła. ➢ E-inga-kyō (絵因果経, Ilustrowana sutra przyczyn i skutków), pocz. VIII w. Malarstwo sekwencyjne. Styl chiński. Zachowały się oryginalne kolory. ➢ Bodhisattwa siedzący na chmurze, VIII w., Shōsōin. Malarstwo monochromatyczne, tuszowe. Szarfy – ukazanie ruchu. Grube, wyraźne linie. Wpływy indyjskie. ➤ Rzeźba buddyjska ➢ Daibutsu (大仏), Tōdaiji, Nara ● Głowa masywna, płaska, kwadratowa. Wykonana znacznie później, po tym, jak rzeźba uległa zniszczeniu. ● Rzeźba musi zostać poddana wielu ceremoniom. Najważniejsza: ceremonia otwarcia oczu. ➢ Shukongōshin/Shitsukongōshin (金剛神), Tōshōdaiji (唐招提寺), Nara ● Miotacz/rzucający/trzymający kongo (rodzaj dzidy). ● Przerażający wyraz twarzy. Dynamizm. ● Materiał: glina. ● Kiedy ukazywany pojedynczo: miotacz kongo. Kiedy w parze – strażnicy Ni’ō (druga postać z zamkniętymi ustami). ➢ Ashura (阿修羅) ● Jeden z najważniejszych Skarbów Narodowych. ● Wpływy hinduistyczne. Trzy pary rąk i trzy twarze. ● Bardzo groźne lub bardzo dobre bóstwo. ● Wyraźne przedstawienie emocji. ● Nowa technika: kanshitsu (technika suchej laki ). Najpierw tworzony stelaż, potem owijany np. słomą, gliną, następnie nałożony materiał nasączony laką (rodzaj żywicy). Potem środek usunięty (rzeźba zostaje przecięta, stelaż zwykle pozostaje). Dzięki temu rzeźba lekka (możliwość przenoszenia jej podczas ceremonii, procesji). Minus techniki: po upływie dłuższego czasu powstają pęknięcia na powierzchni laki. ➢ Rzeźba z jednego kawałka drewna – ichiboku . Wyżłobiona wewnątrz, w środku umieszczone sutry (otwarcie oczu Buddy). ➢ Ganjin (鑑真) ● Rzeźba mnicha indyjskiego. Rzeźby poświęcane osobom o szczególnych osiągnięciach. ● Twarz pełna refleksji. Postać nie ma indyjskich rysów twarzy, nie było to istotne. ● Technika suchej laki.

HEIAN (794-1185)

➤ 平安時代 平安時代. ➤ Jōgan (794-897) – wczesny okres Heian ➢ Nowe szkoły buddyjskie (buddyzm ezoteryczny) ● Tendai-shū (天台宗) ○ Mnich Saichō (Dengō Daishi). ○ Główna świątynia: na górze Hiei-san koło Kyōto. ● Shingon-shū (真言宗) ○ Mnich Kūkai (Kōbō Daishi). ○ Główny kompleks świątyń na wzgórzach Kōya-san, na pd. od Ōsaki, pref. Wakayama. D...